Met veel pijn en moeite...

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, we vertrokken uitgerust en met goede moed naar Arches NP. Wow, wow, wow we kwamen terecht in een prachtig landschap van indrukwekkende rode gesteenten, de Arches!
We reden eerst naar de bekende “Balanced Rock” waar we natuurlijk weer de nodige mooie plaatjes hebben geschoten.
Het was weer een prachtige dag, helder weer en zo goed als een blauwe hemel en zeker 20 graden. Daarna was “Landscape Arch” aan de beurt. Dit is een hike van 1,6 mile, dus 2,6 komen dit was een makkelijke wandeling met een heel mooi uitzicht op de Arch.
Vanaf deze Arch konden we doorlopen naar een andere, echter dit was nog eens 4 km verder en dit was een zware trail. Maar wij dachten we doen het ff want kinderen van 4 jaar en oudjes van boven de 80 jaar klommen ook even vrolijk die kant op. Dus wij er achteraan...
Na een flinke klimpartij, waar wij regelmatig stopte om adem te halen, kwamen we bij een bordje van waar wij dachten dat we er al waren. Hier stond echter op dat we nog een mile moesten klimmen, hier zijn we gestopt want we moesten ook weer die hele klauterpartij naar beneden. Wat ben je dan blij dat je in je RV zit!!! Lekker makkelijk om je luxe huisje bij je te hebben hihi...Na wat gegeten te hebben, besloten we naar het meest bekende punt te gaan “Delicate Arch”.
Dit is een zware wandeling van 4,8 km heen en terug. Volgens hun 45min. Waarbij de heenweg voornamelijk omhoog liep (146 m) en de terugweg dus voornamelijk naar beneden. Nou, 146 meter is verschrikkelijk hoog en zeker omdat het geen normaal asfalt pad is. Keien, zand, grind, trapjes, het was na elke 10 meter weer een vraag of we verder gingen of niet. Corné is zeker 10 keer dood gegaan, heeft 4 lichte hartaanvallen overleefd en een hartslag van soms rond de 250p/m gehad.......hahahaha....maar.........
HET WAS HET WAARD! Want we hebben het gehaald en dan is het zicht op de Arch en de omgeving adembenemend. We hebben foto’s maar die geven geen goed beeld van de werkelijkheid. Echt heel erg mooi.
We hebben lekker gezeten en genoten van de view. Het was zelfs best druk daar, dus die mensen hebben het ook allemaal gehaald.

Maar ja, aan al het moois komt een eind, dus ook aan het zitten daar, we moesten naar beneden. Nou denken jullie vast, naar beneden is een eitje....!
NOU ECHT NIET! Dat is bijna net zo erg. Je krijgt zo een verschrikkelijke druk op je knieën dat we er echt last van kregen. Dus we moesten zelfs op de terugweg af en toe stoppen om de spieren te laten ontspannen. Gelukkig vragen de mensen die naar boven lopen of het wel goed gaat met ons...whahaha. Die wisten niet dat ze zelf nog zo’n pokke eind moesten. En ik zei dat ze er bijna waren telkens........whahahaha NOT!

Maar ook dit hebben we weer gehaald. Je kan niet geloven hoe wij weer in onze RV probeerde te klimmen. Als 2 oudjes van 100 leek het wel. Gelukkig konden wij lekker rusten en naar de wc, de rest allemaal niet. Puh
Nu gaan we stoppen want onze ogen vallen di c h