Op stap met Gao Shan!

Midden in de nacht, o nee zo voelde het alleen maar.. Om 6 uur ging de wekker en hadden we een heerlijk ontbijt in ons hotel. Helaas was het zo chinees als het maar zijn kan en levertjes, varkenspootjes en eendeneieren leek ons nog net iets te vroeg. Gevulde buikjes met wat toast en jam zijn we vertrokken met onze taxi naar het busstation waar onze lange tocht naar de Great Wall zou beginnen. 2 security broekies (misschien zijn ze wel oud maar de ogen, de bouw, de haren, het is 1 pot nat) gevraagd waar we buskaartjes konden kopen, ze keken ons met nauwe oogjes aan, begonnen te lachen (irritant, doet bijna heel het volk hier) en ze pikken uit alle mensen die er staan toevallig iemand uit die wat Engels kon verstaan. Alsof het op zijn hoofd gegraveerd stond.. we moesten de kaartjes in de bus kopen, ja nou niet dus. De buschauffeur stuurde ons weer weg. Binnen in het busstation 10 rondjes gelopen zonder resultaat. Weer een man uit de mensenmassa geplukt die ons verder kon helpen en ja hoor BINGO. Met succes de goede bus en nog eens een geweldig lief Chineesje genaamd Gao Shan die Engels kon en ons een lift aanbood naar de muur. Dit scheelde heel veel anders hadden we na de busrit van 1,5 uur nog moeten zoeken naar een mini busje die ons naar de entree kon brengen en het is ons opgevallen in Beijing dat de taxi chauffeurs Europeanen liever laten staan.. aangekomen bij een tankstation waar de rit met Gao Shan en zijn super-de-luxe auto MET airco werd voortgezet. Ondertussen een stukje sight seeing gehad want Gao Shan woonde daar en de rest van zijn familie. We mochten zelfs naar de ingang worden gebracht wat voor auto's niet toegestaan is.

Aangekomen bij de entree begon het avontuur. De cable car naar boven, mama zenuwachtig en we durfden ons niet om te draaien tot we veilig met beide (vermoeide) beentjes op de grond stonden. En daar was tie, de Great Wall. Wat een klim en we zijn ook niet heel de muur over gelopen maar het was echt geweldig. Je kunt zien dat het toeristisch is en de muur veel voetstappen te verduren heeft. Sommige delen waren zelfs afgesloten omdat het niet toegankelijk was en te gevaarlijk. Je kunt het je niet voorstellen hoe heel die muur ooit is neergezet, heel indrukwekkend. Ervaringen rijker, fotootjes rijker en vermoeide beentjes rijker-Tijd voor een terrasje, aan de muur, hoe gaaf! Potje thee en een colaatje en genieten maar. Amerikanen, Fransen, Engelsen en heel veel andere mensen liepen door, te duur. Ach zal wel meevallen, verder genieten. Donkere lucht is coming en dus tijd voor de rekening. Even leek het een grap maar er was geen lach te bekennen, het was dus serieus. 25€ voor een potje thee en 6€ voor cola. En nee de theepot was niet van goud en de cola was ook niet met de handgemaakt. Nou ja die andere mensen liepen niet voor niets door.

Tijd voor de rodelbaan! Daar keken we naar uit. Een hele lange rij, vast omdat de regen eraan kwam. Via via horen we dat hij dicht is ivm regen en onweer. Chinezen weten niet wat communiceren is dus als je het niet toevallig opvangt van anderen weet je niets.. helaas dan met de cable car weer terug. Goed vasthouden want het is echt hoog, geloof me daar wil je niet naar beneden vallen! Lekker broodje gegeten en daar was Gao Shan weer. Een fotootje gemaakt als aandenken en op naar de bushalte want hij was speciaal van zijn huis teruggekomen om ons te brengen. Bizar dat er zo vriendelijk iemand hier bestaat tussen de rest van de chagrijnige Chinezen. En dat allemaal voor 35€.. zijn vrije dag opgeofferd want hij deed dit naast zijn vaste baan waar hij weinig verdiende. Kun je je niet voorstellen als Nederlander. We waren lekker op weg toen er een stop werd ingelast. Een klein tafeltje met een chinees vrouwtje aan de kant van de weg met abrikozen. Even inslaan voor zijn vrouw, althans dat dachten we. Dat was ook zo maar daarnaast had hij voor ons ook een zak lekkere abrikozen, ongelooflijk. Bij de bus hebben we hem hartelijk bedankt en daar gingen we weer, 1,5 uur. Bij de eindbestemming leken we weer in de bubbel terecht te komen waar het maar liefst 33 graden was. Buiten de stad en in de bergen was het zo aangenaam. Snel een taxi zoeken, nou 2 lieten ons zitten en 1 zette ons af. Vroeg 13 euro terwijl de gemiddelde taxi 3 euro kost, het is geen geld! Met de metro dan maar samen met de ongeduldige chinezen, ze zouden echt eens moeten leren dat het niet handig is om in- en uitstappen tegelijk te doen.. Maar ja dat is hetzelfde met door elkaar heen rijden, tuffen en nou ga zo maar door.

Afkoelen in het hotel en op zoek naar eten.. een pizzahut met een wachttijd van een halfuur en de KFC die 'uitverkocht' was.. ja het is dus een aantal rondjes lopen geworden en toch maar pizza hut om 9 uur, voordeel: rust en dus geen smakkende chinezen! Nu is het verhaaltje uit, gaan de oogjes zo toe en morgen gaan de voetjes weer overuren maken naar de verboden stad!

Welterusten!